Korkuyorum! Yolum kendime düştüğünde , ve gitmekten başka çarem kalmadığında, seni kendimde bulamamaktan korkuyorum.Sensizliğe inanmaktan, aşksız kalmaktan korkuyorum.Çünkü aşk o zaman değiştirir benim için maskesini. Geldiğimde sen yoksan ben de, aşk yabancıdır artık bana. Kırmızı yalancıdır,uydurmadır aşıklar.Çünkü sen gitmişsindir. Çünkü birlikte baktığımız güzeller çirkinleşmiş, yürüdüğümüz yollar kısalmış, baktığımız denizler çekilmiştir.Sensizlik yetmezmiş gibi bir de mevsimsiz kalmışımdır artık. Zamansız, tarifsiz ve ruhsuz. Sen yokken duygularım da kaçışır. Sen yokken ben de gerçek yoktur.
Durdum, en kuytu yerlerime baktım, yoksun. Aynaya baktım, yoksun.Korktuğum kalbime geldi işte, yoksun.Ama ben varım, ben devam etmeliyim. Sancı çekmeli, sarsılmalı, her gün seni düşünmeli ama asla belli etmemeliyim. İşime bakmalı, devamlı ağlamamalı, içime atmalı, kimseye söylememeliyim. Sonra unutmalı eskisi gibi sık sık anmamalıyım. Zamanla hatırlamamalı, hatırlamadıkça daha az acıtmalıyım kalbimi. Çünkü sen değil, seni bana hatırlatan her şey yakıyor canımı.Eğer sen giderken onları da yanına alsaydın böyle yıkılmazdım ben.Dayanabilirdim belki de kayboluşuna.
Ama sen tek gittin. Düşüncesizce gittin.Geride bıraktıkların hep bana değiyor yokluğunda. Sen gittin ama ben kaçamıyorum bile, kıpırdayamıyorum canım yansa da. Seninle olmak için dayandığım her şeyle, sensizde yaşamayı öğrenmeliyim artık.
Çünkü sen ; ömrüne dayanamayan bir kelebek gibi uçtun hayatından. Suçlusun yalnız gittiğin için, suçlusun yalnız bile bırakmadığın için.
