Ben her şeyi olduğu gibi kabul ediyorumda bir seni olduğun gibi kabul edemiyorum. Bir sana sil baştan başlayamıyorum. Sen de olduğum zaman uzak , kaçtığım zaman sen de oluyorum. Kabul edemiyorum. Neyi, neden bilmiyorum ama kabul edemiyorum. Yaptıklarından çok yapacaklarından korkuyorum. Yıkansam keşke öyle bir yıkansam ki kurtulsam senden.Her damlada her damlan yok olsa keşke.sende silsen beni unutsan hatırlatmasan, bilen gören herkes unutsa bizi yaşanmamış saysak herşeyi.Koca şehirde kalbimin her köşesi sana yakın olmasa keşke. uzak; daha uzak olsa kendinden. Aşkın adı çıksa mahallede, sevmese kimse, adını ağzına alamasa.Aklım uyusa unutsa yüzünü keşke.
Bedeni bedenden değil kalbi kalpten ayırmakmış zor olan. yaptım sanıyorum , dindirdim tüm sesleri, ama özlüyorum işte bakışını gülüşü yanımda oluşunu, senin sen olduğunu unuttuğum zamanları, benim yanımda benim için değişmeni özlüyorum. O kadar izin kalmış ki bende kurtulup ilerleyemiyorum yok sayamıyorum hiçbirini.Dolu dolu oluyor gözlerim önümü göremiyorum.Kalbimin içinde bir köşede duruyorsun hep. Bakıyorsun bana gülüyorsun ama ne işin var orada bilmiyorum.Git diyorum gitmiyorsun kıpırdamıyorsun bile, sanki hakkınmış gibi. Başka biri gelse bile orası seninmiş gibi davranıyorsun. Çıkışa yakın otutturuyorsun herkesi.Her yerde aynısın işte !.
Senle olmak da istemiyorum, sensizliğe de bir türlü alışamadım midemi bozuyor, iyi gelmiyor. Belki de sevgisizliğimi senden çıkarıyorum.çünkü beni sevdiğini biliyorum en çok buna inanıyorum.Gelecek diye birşey olmasaydı senle her şey çok güzel olurdu biliyorum. Ama....... ama olmuyor işte, ne seninle, ne sensiz, ne de orta da olmuyor.
