....

Aslında ben çok isteyipte dökülemeyenlerdenim. Bir yer var kendimde görmediğim ve dokunamadığım. Belki utandığım ve arkasına saklandığım sırlı bir cam.Bilmiyorum.Düşünüyorum, yağmur yağıyor şehre,yağdıkça tenimi kurutuyor sanki.Ben duymuyorum,görmüyorum yazıdan başka bir şeyi. Özlemiyorum, özlemeyi.Ve gizliyorum tüm istediklerimi.Aynı, yazımın içine gizlediğim gibi seni. Dygaral

Kuytu

Korkuyorum! Yolum kendime düştüğünde , ve gitmekten başka çarem kalmadığında, seni kendimde bulamamaktan korkuyorum.Sensizliğe inanmaktan, aşksız kalmaktan korkuyorum.Çünkü aşk o zaman değiştirir benim için maskesini. Geldiğimde sen yoksan ben de, aşk yabancıdır artık bana. Kırmızı yalancıdır,uydurmadır aşıklar.Çünkü sen gitmişsindir. Çünkü birlikte baktığımız güzeller çirkinleşmiş, yürüdüğümüz yollar kısalmış, baktığımız denizler çekilmiştir.Sensizlik yetmezmiş gibi bir de mevsimsiz kalmışımdır artık. Zamansız, tarifsiz ve ruhsuz. Sen yokken duygularım da kaçışır. Sen yokken ben de gerçek yoktur.

Durdum, en kuytu yerlerime baktım, yoksun. Aynaya baktım, yoksun.Korktuğum kalbime geldi işte, yoksun.Ama ben varım, ben devam etmeliyim. Sancı çekmeli, sarsılmalı, her gün seni düşünmeli ama asla belli etmemeliyim. İşime bakmalı, devamlı ağlamamalı, içime atmalı, kimseye söylememeliyim. Sonra unutmalı eskisi gibi sık sık anmamalıyım. Zamanla hatırlamamalı, hatırlamadıkça daha az acıtmalıyım kalbimi. Çünkü sen değil, seni bana hatırlatan her şey yakıyor canımı.Eğer sen giderken onları da yanına alsaydın böyle yıkılmazdım ben.Dayanabilirdim belki de kayboluşuna.

Ama sen tek gittin. Düşüncesizce gittin.Geride bıraktıkların hep bana değiyor yokluğunda. Sen gittin ama ben kaçamıyorum bile, kıpırdayamıyorum canım yansa da. Seninle olmak için dayandığım her şeyle, sensizde yaşamayı öğrenmeliyim artık.

Çünkü sen ; ömrüne dayanamayan bir kelebek gibi uçtun hayatından. Suçlusun yalnız gittiğin için, suçlusun yalnız bile bırakmadığın için.

Keşke...

Ben her şeyi olduğu gibi kabul ediyorumda bir seni olduğun gibi kabul edemiyorum. Bir sana sil baştan başlayamıyorum. Sen de olduğum zaman uzak , kaçtığım zaman sen de oluyorum. Kabul edemiyorum. Neyi, neden bilmiyorum ama kabul edemiyorum. Yaptıklarından çok yapacaklarından korkuyorum. Yıkansam keşke öyle bir yıkansam ki kurtulsam senden.Her damlada her damlan yok olsa keşke.sende silsen beni unutsan hatırlatmasan, bilen gören herkes unutsa bizi yaşanmamış saysak herşeyi.Koca şehirde kalbimin her köşesi sana yakın olmasa keşke. uzak; daha uzak olsa kendinden. Aşkın adı çıksa mahallede, sevmese kimse, adını ağzına alamasa.Aklım uyusa unutsa yüzünü keşke.
Bedeni bedenden değil kalbi kalpten ayırmakmış zor olan. yaptım sanıyorum , dindirdim tüm sesleri, ama özlüyorum işte bakışını gülüşü yanımda oluşunu, senin sen olduğunu unuttuğum zamanları, benim yanımda benim için değişmeni özlüyorum. O kadar izin kalmış ki bende kurtulup ilerleyemiyorum yok sayamıyorum hiçbirini.Dolu dolu oluyor gözlerim önümü göremiyorum.Kalbimin içinde bir köşede duruyorsun hep. Bakıyorsun bana gülüyorsun ama ne işin var orada bilmiyorum.Git diyorum gitmiyorsun kıpırdamıyorsun bile, sanki hakkınmış gibi. Başka biri gelse bile orası seninmiş gibi davranıyorsun. Çıkışa yakın otutturuyorsun herkesi.Her yerde aynısın işte !.
Senle olmak da istemiyorum, sensizliğe de bir türlü alışamadım midemi bozuyor, iyi gelmiyor. Belki de sevgisizliğimi senden çıkarıyorum.çünkü beni sevdiğini biliyorum en çok buna inanıyorum.Gelecek diye birşey olmasaydı senle her şey çok güzel olurdu biliyorum. Ama....... ama olmuyor işte, ne seninle, ne sensiz, ne de orta da olmuyor.